De Eikenlaan in westelijke richting afrijdend is in de knik een gebouw met een bijzondere silhouet te zien: twee hoogtepunten met daartussen een holle contour. De uitzonderlijke massavorm doet al vermoeden dat het een kerk is. Een kruis op het hoogste punt aan de kant van de Eikenlaan bevestigt dit. De situering op de hoek van de Iepenlaan zorgt voor een overhoeks aanzicht. De ontwerper heeft daar goed op ingespeeld. Het dak overspant een eenvoudige, rechthoekige kerkzaal van ongeveer 19 bij 13 meter. De oorspronkelijke opdrachtgever uit de tijd van de bouw van de wijk heeft het nog steeds in gebruik.

Dit is het enige gebouw in de stad met deze dakvorm. Dit dubbel gekromde vlak heet wiskundig een ‘regelvlak’. In de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw werd het internationaal regelmatig gebruikt, maar het is daarna weer uit de belangstelling verdwenen.

Vergelijk het met een zakdoek of een zonnezeiltje. Twee diagonaal tegenover elkaar liggende hoeken zijn als het ware opgetild; de andere twee hoeken naar beneden getrokken. Voor een bouwkundige is het belangrijk dat het dakvlak is samengesteld uit rechte lijnen. Kijk naar de forse dakranden, maar ook het vlak zelf. Het is gemaakt van gelamineerde liggers, hart op hart 120 cm met daarover een beschot van 21 mm.

De muren zijn van baksteen met aan alle kanten openingen. Het interieur is licht met kleurige accenten. In de zuidgevel komt het daglicht tussen met metaal beklede lamellen binnen. De lamellen blokkeren direct zonlicht. Een platte lage aanbouw vormt samen met het hoofdvolume een voorruimte. Binnen de aanbouw liggen de entree en de nevenruimten. Verschillende richtingen spelen een rol: kijk naar de aansluiting met de lamellen en de vorm van de luifel. Het is een afwijking van de rechthoekigheid van de wijk als geheel.