In 1927 gaf de Stichting Rusthuis van de Vereenigde Doopsgezinde Gemeente de opdracht tot het bouwen van een rusthuis op de hoek van de De Savornin Lohmanlaan en de Van Houtenlaan. Het rusthuis werd ontworpen door de Groninger architecten Kazemier en Tonkens, die in Groningen vooral bekend waren door hun projecten in de sociale woningbouw. Zo ontwierpen zij bijvoorbeeld vrijwel de gehele voormalige Grunobuurt en later de Gerbrand Bakkerstraat in de Oosterparkwijk.

Het rusthuis, dat vooral bewoond zou worden door welgestelde senioren, is vrij sober vormgegeven. Dat is bijzonder voor Kazemier en Tonkens, omdat zij juist in hun andere ontwerpen veel gebruik maakten van de expressieve Amsterdamse School-stijl. De kenmerkende details van de Amsterdamse School – gevarieerd metselwerk en bijzondere aandacht voor de hoekpartijen – zien we in dit gebouw slechts in een zeer ingetogen vorm.

De hoek van de Van Houtenlaan en de De Savornin Lohmanlaan is een scherpe hoek, die alleen ter hoogte van de vensters een subtiele ronding maakt. Boven de vensters en de deuren is een horizontale band van verticaal gemetselde baksteen te zien. Boven deze band is bovendien een andere steensoort gebruikt en springt de gevel iets naar voren; een mooi en ingetogen detail, dat de horizontale hoofdvorm van het gebouw benadrukt.

Het pand is enkele malen verbouwd, in vrijwel alle gevallen door Kazemier en Tonkens. Halverwege de jaren '80 van de twintigste eeuw is het rusthuis verbouwd tot gezinsvervangend tehuis door de Noordelijke Stichting Voorzieningen Geestelijk Gehandicapten, de tegenwoordige Stichting NOVO.