STAAT IN GRONINGEN

Zelf gebouwd

Toen hij begin jaren negentig met pensioen ging, vertikte Kees Petersen het om achter de bekende geraniums te gaan zitten. “Ik heb nu zeeën van tijd,” dacht de voormalig werktuigbouwkundige. Ik ga mijn eigen huis bouwen, mijn droomhuis.” In mei 1994 begon Petersen aan de enorme klus. Zo’n anderhalf jaar later was het witte, boogvormige huis aan de Beijumerweg klaar.

De nu 70-jarige Petersen blikt trots terug. “Over een bouwkundige achtergrond beschikte ik niet, maar ik wist precies wat ik wilde. Ik had werkelijk alles in mijn achterhoofd zitten. Het moest alleen nog gerealiseerd worden.”
Tijdens de voorbereidingen en de daarop volgende bouw werd de buitengewoon handige (zo bleek achteraf) doe-het-zelver geadviseerd door twee echte architecten: Wicher van der Wal en Luc de Vries. Petersens grootste steun en toeverlaat was echter Grietje Westra, zijn levenspartner. “Zij stond voor honderd procent achter me. Sterker nog, elke dag hielp ze mee: ze versjouwde bouwmaterialen en deed al het sauswerk.”

Door de kavel, smal maar diep, was Petersen gebonden aan een langgerekte plattegrond. “Velen zouden daarom al gauw een lange geometrische rechttoe-rechtaan doos gaan bouwen. Maar dat wilde ik per se niet, ik had mijn zinnen gezet op vertrekken met gebogen plafonds. Vandaar de boogvorm van het huis.”

De eigenzinnige doe-het zelver had ook zeer specifieke wensen ten aanzien van lichtinval en uitzicht. Dat hield in dat de raampartijen ongebruikelijke vormen kregen en dat ze op ongebruikelijke plaatsen in de gevels zijn gezet. “Mijn interieurwensen hebben de verschijningsvorm van het exterieur bepaald, mijn droomhuis is van binnenuit opgebouwd. Veel voorbijgangers denken dat ramen lukraak in de muren zijn geplaatst, maar dat is dus niet zo. Na veel rekenwerk zijn ze op de op de plekken gekomen waar ze nu zitten.”

Binnenin het huis valt direct op dat verschillende delen van de woning hun eigen plafondhoogtes te hebben. Petersen licht toe: “Op plekken waar veel gezeten wordt, rondom de eettafel bijvoorbeeld, zijn de plafonds laag. Ze zijn daarentegen hoog boven de ruimtes waarin ik me vrij wil kunnen bewegen.”
Eigenlijk is elke vierkante centimeter van de woning uitgedacht en weloverwogen behandeld. Zo is de trap meer dan zomaar een trap geworden: het is tevens een beeldhouwwerk. Door de subtiele vormgeving van de trap vloeien beneden- en bovenverdieping harmonieus in elkaar over.

Het karakteristieke huis aan de Beijumerweg is opgetrokken uit gasbeton, een materiaal waarmee een amateur-bouwvakker goed uit de voeten kan omdat het relatief gemakkelijk is te verwerken. Daarnaast is gasbeton een massief materiaal dat stevig aanvoelt. En dat was precies wat Petersen wilde. “Als je tegen muren van houtskeletbouw klopt, hoor je een akelig hol geluid. De koude rillingen lopen dan over mijn rug.”

Zelfbouwer Petersen geeft onmiddellijk toe dat hij niet álles zelf heeft uitgedacht. “De ongebruikelijke plaatsing van raampartijen en de ongelijke plafondhoogtes heb ik ontleend aan Le Corbusier. En inderdaad, ik hoor wel eens dat mijn droomhuis enige verwantschap vertoont met het werk van de beroemde Franse architect. Nee, ik vind dat niet vervelend. Ik beschouw het eerder als een compliment.”

Zakelijke informatie:

- Type gebouw: vrijstaand woonhuis
- Locatie: Beijumerweg 7, Groningen
- Bouwjaar: 1994-1995
- Bouwmaterialen: overwegend gasbeton
- Bijnaam gebouw: ‘de caravan’
- Bouwsom totaal: ƒ 350.000,- (+ ƒ 45.000,- voor de aanleg van de tuin)