“Ontwerp woningen met een eigen buitenruimte waarmee we ongebruikte plekken in de stad zo goed mogelijk kunnen benutten.” Dat was, heel beknopt, de opdracht die de Gemeente Groningen aan diverse Nederlandse en buitenlandse architectenbureaus stelde bij Intense Laagbouw (2008). Deze woningbouwcampagne - een vervolg op De Intense Stad - onderzocht wat binnen de huidige stadsgrenzen de mogelijkheden waren voor woningen met een eigen buitenruimte.

Bewust werd ditmaal voor laagbouw gekozen, omdat het woningtype huis met een tuin of andere buitenruimte ook in de stad Groningen geliefd is. Het begrip intens gaf aan dat in grote dichtheden gebouwd moest worden, om de schaarse ruimte zo slim en spaarzaam mogelijk te benutten. De huizen moesten een ingang op de begane grond (maaiveld) krijgen, of eventueel op een hoger gelegen tweede maaiveld. Zoals een nieuwe woning bovenop een bestaande woning.

Het op deze manier ‘intens laag bouwen’ kreeg urgentie in de 21ste eeuw, maar werd al eerder beproefd. In de middeleeuwen bouwden ze al op deze manier, denk aan de Groninger hofjes zoals het Pelstergasthuis en het Pepergasthuis. Ook de eind 19de eeuw gebouwde Oosterpoortwijk is hiervan een goed voorbeeld. Een eigentijds succesvol voorbeeld van dicht, laag en intens bouwen is de nieuwbouwwijk De Linie.