Op een vrijgekomen terrein waar destijds Gemeentewerken en een constructiebedrijf waren gevestigd, werd in 1990 dit ensemble van vier lage woontorens en een rij eengezinswoningen gebouwd, aan de tevens nieuw ontworpen Regentessestraat. Na een meervoudige ontwerpopdracht waaraan vijf architectenbureaus deelnamen, viel de keuze van de gemeente uiteindelijk op het ontwerp van architect H. van Meer.

Uitgevoerd in wit en in vier zachte pasteltinten, plaatste Van Meer de woontorens met de bocht van het Reitdiep mee. De woontorens zijn, op de kleur na, identiek en bestaan uit drie bouwvolumes. De volumes zijn zo geschakeerd dat alle woningen een balkon op het zuiden hebben. Begin jaren negentig van de twintigste eeuw werd dit woningtype ook wel als een ‘stadsvilla’ aangeduid; per woonlaag drie of vier luxe appartementen, gegroepeerd rond één trappenhuis. Op de bovenste woonlaag van het gekleurde bouwvolume is in de hoek een dakterras uitgespaard. De entrees bevinden zich aan de Regentessestraat.

De rij eengezinswoningen ligt in het verlengde van de Dillenburglaan en buigt zich om de woontorens heen richting de Wilhelminakade. Van Meer ontwierp de woningen zo dat de belangrijke leefruimten zich op de eerste verdieping bevinden. Het balkon is als het ware een verlengstuk van de woonkamer en heeft dankzij de open ruimte tussen de woontorens tevens contact met het water. Aan de enigszins formele achterkant staat de woonkamer in verbinding met de tuin door middel van een wenteltrap. Van Meer hield in zijn ontwerp ook rekening met het toenemende autobezit van bewoners en zorgde voor genoeg parkeerruimte. Naast een parkeergarage is er plek voor de auto gecreëerd tussen groene hagen in de voortuintjes. Het resultaat is een autovrij straatbeeld, dat de gebogen strakke straatwand alleen maar meer tot zijn recht laat komen.