In 1988 bracht de gemeente het ‘Stadsvernieuwingsplan Oranjewijk’ uit met als doelstelling: 'de positieve kwaliteiten van de wijk uitbouwen en negatieve aspecten wegnemen'.

De gemeente wees daartoe een aantal specifieke plekken aan die moesten worden verbeterd, waaronder dit deel langs de Wilhelminakade. De gemeente vond de bestaande bebouwing onsamenhangend, uiterst sober van architectuur en weinig charismatisch. De kade moest een smoel krijgen, leefbaarder worden en prettig zijn om te wonen. En als zuidelijke begrenzing van de wijk diende de nieuwe bebouwing zich te voegen naar het karakter van de bestaande wijk. Dit resulteerde in een bouwopdracht met als belangrijkste uitgangspunt: gevelwanden van drie tot vijf bouwlagen, parallel lopend aan de kromming van het Rietdiep.

In 1995 begon het vooraanstaande Amsterdamse architectenbureau Van Berkel & Bos (inmiddels UNStudio genaamd) met het ontwerp, dat in 1999 werd opgeleverd. Direct in het oog springend zijn de - letterlijk - schitterende, lichtblauwe gevels. Het hele gebouw, met uitzondering van de grijze plint, is bekleed met gecoate glazen platen. Op de hoek met de Amalia van Solmsstraat licht de architect een tipje van de sluier op en laat zien wat er zich onder de glazen bekleding bevindt. Daarnaast is de ‘buitenruimte’ bepalend voor het uiterlijk van de voorgevel; dakterrassen en clusters van brede inpandige balkons bepalen de ritmiek.

Het blok fungeert tevens als winkelcentrum voor de gehele buurt en biedt op de begane grond onder andere ruimte aan een grote supermarkt.